ไปเล่นการพนัน เป็นบาปไหม
ผู้ถาม : “หลวงพ่อครับ ที่หลวงพ่อบอกว่าให้ตัดความโลภ ให้หากินโดยสุจริต ไม่คดๆไม่โกงเขา แล้วอย่างไปเล่นการพนัน เราไม่ได้คดโกงเขา อย่างนี้จะได้ใหมครับ...?”
หลวงพ่อ : “อันนี้ไม่ใช่โลภนะ ไอ้หนู การพนันเป็นอบายมุขฉิบหายเลย”
ผู้ถาม : “แล้วที่เขารวยกันเล่าฮะ...?”
หลวงพ่อ : “เออ...นั่นแหละ ฉิบหายแน่ ฉิบหายเพราะอะไรรู้ไหม...ตายตกนรก”
ผู้ถาม : “แล้วเจ้ามือตกไหมครับ...?”
หลวงพ่อ : “เขายังไม่ตายก็ไม่ตก มันก็ด้วยกันนั่นแหละ การพนันจิตมันชั่ว จะมุ่งฟัดกัน
ท่าเดียว ไม่มีใครคิดแบ่งกันเลย คอยจะเอาเขาท่าเดียว ไอ้เจ้ามือก็จะเล่นลูกค้า ลูกค้าก็จะเล่นเจ้ามือ มันล่อกันตรงนั้นแหละ ล่อแล้วไปคุยกันที่สำนักพระยายมอีกที ว่าใครจะมีบุญมากกว่ากัน ใครจะลงลึกมากกว่ากัน”
ผู้ถาม : “แล้วอย่างพระเดินซื้อล๊อตเตอรี่ ผิดไหมคะ...?”
หลวงพ่อ : “เดินซื้อไม่เป็นไร ถ้าใส่ย่ามเฉย ๆ มีความผิด ไม่ได้พูดว่าใส่ย่ามนี่ แต่
ข้อบังคับจริง ๆ ตามกฏจริง ๆ ถ้ามีล๊อตเตอรี่เสี้ยวเดียวอยู่ในย่ามเขาถือว่าเล่นการพนัน ต้องถูกสึกจากความเป็นพระเว้นไว้แต่พระที่มีอำนาจไม่รักษาพระวินัย เป็นเรื่องหนึ่งต่างหาก นี่พูดกันตามหลักของความเป็นจริง ระเบียบเขามีอย่างนั้น อย่างกินข้าวเย็น หรือกินอาหารตอนบ่าย มีโทษแค่ปาจิตตีย์ แต่เป็นโลกวัชชะต้องสึก เพราะว่าชาวบ้านไม่ยอมรับนับถือ โทษที่พระพุทธเจ้าทรงห้าม บางทีไม่มีโทษทางธรรม มีอยู่หลายข้อ แต่ว่าชาวบ้านไม่เล่นด้วย เขาถือว่าเป็นความผิด ก็ต้องห้ามพระเหมือนกัน คือ พระนี่ต้องถือกฏหลายอย่าง
๑. พระวินัย
๒. กฏมหาเถรสมาคม
๓. ประเพณีนิยม
๔. กฏหมาย
ประเพณีนิยมนี้อาจไม่ผิดทางพระวินัย แต่ว่าชาวบ้านเขานิยมกันแบบนั้น ถ้าไปฝ่าฝืนเข้า เขาก็ไม่ให้ข้าวกินเป็นโลกวัชชะ มีโทษทางโลก ไม่มีโทษทางธรรม
พระนี่มีโทษ ๒ อย่าง คือ ปัณณัตติวัชชะ กับ โลกวัชชะ
ปัณณัตติวัชชะ เป็นโทษทางพระธรรมวินัย
โลกวัชชะ เป็นโทษทางโลก เขาไม่นิยม ต้องเว้น
อย่างสมัยที่พระพุทธเจ้า ทรงห้ามพระพรากของเขียวดึงใบไม้เล่นดึงต้นหญ้าเล่น แต่ความจริงไม่มีโทษเป็นบาปเป็นปาณาติบาต แต่เวลานั้นชาวบ้านเขาถือว่าต้นไม้มีชีวิต พระพุทธเจ้าท่านรู้ว่าไม่ได้มีชีวิต แต่ว่าชาวบ้านเขาถือว่ามี ไปทำเข้าชาวบ้านเขาเกลียดเอา ถ้าขืนไม่ห้ามพระไม่มีข้าวกิน เขาหาว่าทำลายต้นไม้ ใช่ไหม...?”
